Miętka

Zacznę od początku. Jestem Miętka. W wieku pierwszego roku moi rodzice i krewni umarli w krwawej wojnie. Ciężko znoszę to do dzisiejszego dnia. Postanowiłam szukać domu i pomocy. Przechodziłam góry, przepływałam rzeki i nagle znalazłam się na prostej drodze. Spotkałam tam czarnego, podpalanego psa. Podeszłam i się przywitałam.
M: Witam! Jestem Miętka.
O: Cześć! Ja jestem Oasis.
M: Jesteś tu sam? - zapytałam.
O: Tak, codziennie zażywam odrobiny spokoju.
M: Wspaniale tak samo jak ja. - lekko się zasmuciłam.
O: Czy coś Cię dołuje? Coś złego powiedziałem?
M: Nie, skądże. Tylko boli mnie śmierć moich rodziców.
O: Bardzo mi przykro z tego powodu. Jak umarli jeśli można spytać?
M: W wojnie.
O: Aha. Pewnie nie masz gdzie mieszkać biedactwo?
M: Jak byś zgadł.
O: Może dołączysz do sfory Psich Serc?
M: To by nie był kłopot?
O: Nie, skąd.
M: To jasne, chętnie. - ucieszyłam się z tej propozycji.
O: Więc w drogę.
Tak dołączyłam do sfory Psich Serc!